การชุบนิกเกิลเพชร

เนื่องจากคุณสมบัติทางกายภาพและทางเคมีที่ยอดเยี่ยมเช่นความแข็งสูงความแข็งแรงสูงความต้านทานการสึกหรอสูงและค่าสัมประสิทธิ์การขยายตัวเชิงเส้นที่ต่ำการชุบนิกเกิลของเพชรจึงถูกนำมาใช้กันอย่างแพร่หลายในด้านการเจียระไน อย่างไรก็ตามที่อุณหภูมิห้องและความดันบรรยากาศเพชรสามารถแพร่กระจายได้ความต้านทานความร้อนไม่สูงและมีข้อบกพร่องที่พื้นผิวบางส่วน ในขั้นตอนของการประมวลผลมักมีปฏิกิริยาเช่นการสูญเสียออกซิเดชั่นหรือการทำให้เป็นกราฟซึ่งจะทำให้ประสิทธิภาพในการประมวลผลลดลง นอกจากนี้เนื่องจากการฝังเชิงกลระหว่างเม็ดเพชรและพันธะในเครื่องมือขัดทำให้เม็ดเพชรหลุดออกได้ง่ายภายใต้การกระทำของแรงเจียรซึ่งช่วยลดอายุการใช้งานของเครื่องมือขัดได้อย่างมาก

การเคลือบชั้นโลหะบนพื้นผิวของเพชรสามารถทำให้เพชรมีลักษณะใหม่ ๆ มากมาย: การปรับปรุงความแข็งแรงของเพชรความสามารถในการเชื่อมต่อระหว่างเพชรกับเมทริกซ์การป้องกันอุปสรรคออกซิเจนการลดระดับความเสียหายจากความร้อนของเพชรการปรับปรุงทางกายภาพและทางเคมี คุณสมบัติของส่วนต่อประสานระหว่างเพชรและเมทริกซ์และปรับปรุงความต้านทานการสึกหรอและความสามารถในการตัดของเครื่องมือเพชร โลหะที่จะชุบโดยทั่วไปมักเป็นนิกเกิลทองแดงเงินและโลหะผสม วิธีการชุบโดยทั่วไปคือการชุบด้วยสารเคมีหรือการชุบซ้ำหลังจากการชุบด้วยสารเคมี